علوم ظاهری و علوم باطنی

با سلام و احترام، آیا متن زیر درست است؟
“تمامی علوم دانشگاهی (از قبیل ریاضی، پزشکی، حقوق و غیره) و تمامی علوم حوزوی (از قبیل فقه، اصول و غیره) جزو علوم حقیقی نیستند. پس علم حقیقی چیست؟ علم حقیقی به صورت نور است. شرط رسیدن به این نور، پیاده کردن حقیقت عبودیت است. چگونه می توان حقیقت عبودیت را در وجود خود پیاده کرد؟ با انجام واجبات و ترک محرمات می توان به این علم حقیقی دست یافت، نه با درس خواندن و نه با کارهای علمی و پژوهشی در مراکز علمی، دانشگاهی و حوزه های علمیه.”

پاسخ
سلام بر شما . معنای لغوی علم دانستن است در مقابل جهل. معنای اصطلاحی علم مجموعه ای از مسائل است پیرامون یک موضوع که با روش خاصی تحقیق می شود. بر این اساس علوم دانشگاهی و علوم حوزوی علمند، هم به معنای لغوی و هم به معنای اصطلاحی رایج. همۀ این علوم محترم و مورد نیازند. تحصیل علوم دانشگاهی بر ای نیکو زیستن و سامان دادن به زندگی عقلا و عرفا و شرعا ضروری است و تحصیل علوم دینی برای آشنا شدن با معارف اعتقادی و احکام شریعت برای نیل به رستگاری واجب است.
سخن دیگر این است که معرفت انواع و درجات دارد و علم در علوم یادشده خلاصه نمی شود. عالی ترین مرتبۀ علم و معرفت آن است که از راه تهذیب نفس و سیر و سلوک معنوی و بندگی خالصانۀ خداوند برای انسان حاصل می شود. این نوع معرفت نوری است که خداوند در دل بندگان شایسته اش قرار می دهد و آنها را به مقام یقین و طمأنینه می رساند. وجود این مرتبۀ برتر از معرفت هرگز نفی کنندۀ ارزش علوم عادی دانشگاهی و حوزوی نیست و ما را از آن علوم بی نیاز نمی کند. نتیجه ای که باید گرفت این نیست که علوم رایج علم نیستند، بلکه این است که ما ضمن اینکه علوم رایج را باید بخوبی بیاموزیم و در این علوم در پی نوآوری باشیم و مرزهای دانش را در نوردیم، اما در این علوم متوقف نشویم؛ بلکه بکوشیم به مراتب برتر معرفت هم راه یابیم باذن الله تعالی.